Van oudsher horen de rituelen van de winter, van kerst en Nieuwjaar bij de donkerste dagen van het jaar. Donkere dagen herinneren ons aan de nacht die de mensheid in haar geschiedenis achter zich heeft. De dood, oorlog, uitbuiting, overmacht, hongersnood, de mislukkingen, de afscheiding, de eenzaamheid….
De aanslagen van 2015 in Parijs, de oorlog in Syrië, Palestina, Afrika herinneren ons eraan dat de diepe nacht die de mensheid is doorgegaan nog niet helemaal voorbij is.
Precies in de donkerste dagen en langste nachten van het jaar hebben mensen rituelen nodig die hen verbindt met elkaar en met het grote kosmische gebeuren rondom hen.
Dit is wat ons verbindt en samen brengt: “ de diepe HOPE dat in de hele wereld doorheen de kwetsuur van de afscheiding, de eenzaamheid, de schaduw een nieuw licht mag doorbreken dat verbindt met de bron, met de essentie van alle leven.” Ons in de langste nacht verbonden weten met elkaar, met de natuur, met de kosmos en onze eigen essentie stuwt ons vooruit.
Doorheen de tunnel van de langste nacht straalt reeds de belofte van een nieuwe dageraad. En ja als je vandaag in de natuur wandelt ontwaar je al in de kiem de knoppen van de komende lente! In de donkerste nacht is de dageraad het meest nabij.
Een fijn 2016 aan iedereen